ಇತಿಹಾಸದ ಹಿಮದಲ್ಲಿ

    ಅದೊಂದು ದಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ರೇಡಿಯೊ ಕೇಳುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನನಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ 250 ಮೀಟರುಗಳಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಅಂಗಡಿಯ ಮನೆಯಿಂದ ಕರೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಅಂಗಡಿಯ ಮಾಲಿಕ ತಿಪ್ಪಣ್ಣನೆಂಬುದು ನನ್ನ ನೆನಪು. ಅದಾಗಲೇ ನಾಲ್ಕೈದು ಸಲ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಅಂಗಡಿಯ ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದ ಅವರಿಗೆ ನನಗೆ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆ ಬಂದದ್ದನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಬಹಳವೇ ಸಮಯ ಹಿಡಿದಿತ್ತು. ಅಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರ ದೂರವಾಣಿ ಸಂಪರ್ಕವಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ನೆರೆ-ಹೊರೆಯವರ ದೂರವಾಣಿ ಸಂಖ್ಯೆಗಳನ್ನು ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಮತ್ತು ಅಗತ್ಯವಿದ್ದಲ್ಲಿ ನೀಡುವುದು ನನಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ತಿಪ್ಪಣ್ಣನವರ ಮನೆ ದೂರವಿದ್ದುದರಿಂದ ಹಾಗೂ ಅವರ ನಂಬರ್‌ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದಿದ್ದುದರ ಕಾರಣ ಅವರ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮತ್ತು ಕುತೂಹಲದಿಂದಲೇ ಇತರರ ಸಹಾಯದಿಂದ ನಾನವರ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋದೆ. ಚಲನ-ವಲನ ತರಬೇತಿ ಮುಗಿಸಿ ಅದಾಗಲೇ ಸ್ವತಂತ್ರನಾಗಿ ಬಿಳಿಕೋಲಿನ ಸಹಾಯದಿಂದ ಒಬ್ಬನೇ ಓಡಾಡಬಹುದಾಗಿದ್ದರೂ ಹಳ್ಳಿಯ ಮಣ್ಣಿನ ರಸ್ತೆಗಳ ಮತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆಗೊಂದು ಬಚ್ಚಲ ನೀರಿನ ತೋಳುಚರಂಡಿಗಳ ಕಾರಣ ಸಲೀಸಾಗಿ ನಡೆಯುವ ತೊಂದರೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ ನಾನು ಇನ್ನೊಬ್ಬರನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋದ ಕೆಲಸಮಯದ ನಂತರ ಫೋನು ರಿಂಗಣಿಸಿ ಅತ್ತಲಿಂದ ನನಗೆ ಬೇಡಿಕೆ ಬಂದಾಗ ರಿಸೀವರ್‌ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಬಂದಿತು. ನನ್ನ ಪ್ರವರ ಕೇಳಿದ ನಂತರ “ನಿಮಗೆ ಅಪಾಯಿಂಟ್‌ಮ

ಅನುಭವ ಮಂಟಪ ಲೇಖನ: ಶ್ರೀ ಜಗದೀಶ್‌ ಕೊಡೆಕಲ್    ಹನ್ನೆರಡನೆ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಬಸವಣ್ಣನವರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ಅನುಭವ ಮಂಟಪದ ಕಲ್ಪನೆ ಅಭೂತಪೂರ್ವವಾದದ್ದು. ಅನುಭವ ಮಂಟಪದ ಉದ್ದೇಶ ಹಾಗೂ ಶರಣರು ಅದನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡ ರೀತಿಯನ್ನು ನೋಡುವುದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು “ಅನುಭಾವ”  ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯುವುದು ಅವಶ್ಯಕ. ಅನುಭಾವದ ಅರ್ಥ ಅತ್ಯಂತ ವಿಶಾಲವಾಗಿದ್ದು, ಅದರ ಪರಿಭಾಷೆಯನ್ನು ಒಂದು ಸೂತ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಡುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವಾದರೂ ಅದರ ಪ್ರಮುಖವಾದ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಕೆಳಕಂಡಂತೆ ಹೇಳಬಹುದು. ೧. ದೇಹದ ಸುಪ್ತ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸಿ, ಆ ಎಚ್ಚರದಿಂದ ತೆರೆದ ಒಳಗಣ್ಣಿನ ಮೂಲಕ ಸತ್ಯದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ೨. ಅನುಭಾವವೆಂದರೆ, ಸತ್ಯದ ಕೊನೆಯ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಇಲ್ಲವೇ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಕಂಡು ಅನುಭವಿಸುವುದು.    ಹಾಗಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಅನುಭವ ಮಂಟಪವು ಒಂದು ಯೋಗಶಾಲೆಯಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಧ್ಯಾನಮಂದಿರವಾಗಿ ಇರದೇ ಬ್ರಹ್ಮ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಜೀವಿಯ ಉದ್ಧಾರದ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು. ಲೌಕಿಕ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹಾಸು-ಹೊಕ್ಕಾಗಿ ಬೆರೆತ ದೇವ-ದೇವರುಗಳ ಬಡಿದಾಟ, ಜಾತಿ-ಜಾತಿಗಳ ಗೊಂದಲ, ಶ್ರೀಮಂತ-ಬಡವರೆಂಬ ವ್ಯತ್ಯಾಸ, ಹೆಣ್ಣು-ಗಂಡೆಂಬ ತಾರತಮ್ಯ, ಸ್ಪೃಶ್ಯ-ಅಸ್ಪೃಶ್ಯರೆಂಬ ಭೇದ-ಭಾವ, ನಾನೆಂಬ ಅಹಂಕಾರ ಮುಂತಾದ ಜಾಡ್ಯಗಳನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಿ, ಕಲ್ಯಾಣ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಮಾಡುವುದು ಶರಣರ ಗುರಿಯಾಗಿತ್ತು