ಇತಿಹಾಸದ ಹಿಮದಲ್ಲಿ

I. ಪೀಠಿಕೆ : ಭಾರತವು ಬಹುಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳ ಬೀಡು.  ಅದು ತನ್ನ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ನೆರೆ-ಹೊರೆಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೂ ಹರಡಿದೆ. ಭಾರತವು ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಹಿಮಾವೃತ ಪರ್ವತಗಳು ಮತ್ತು ಜಲಗಡಿಗಳಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿದು ಪ್ರಪಂಚದ ಇತರ ದೇಶಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬಾರದೇ ಬಹುಕಾಲದವರೆಗೂ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಕೆಲ ವಿದ್ವಾಂಸರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕೇವಲ ಹೊರಗಿನಿಂದ ವಿದೇಶಿಯರು ಬಂದರಷ್ಟೇ; ಭಾರತೀಯರು ಹೊರಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು 20ನೆ ಶತಮಾನದ ಆದಿಯವರೆಗೂ ನಂಬಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ 1921-22 ರಲ್ಲಿ ವಾಯುವ್ಯ ಭಾರತದ ಸಿಂಧೂ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಹರಪ್ಪಾ ನಾಗರೀಕತೆಯ ಉತ್ಖನನಗಳು ನಡೆದ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿನ ಟೆರ್ರಾಕೋಟಾ ಮುದ್ರೆಗಳನ್ನು ಹೋಲುವ ಮುದ್ರೆಗಳು ಮೆಸಪಟೋಮಿಯಾ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ದೊರೆತಾಗ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆ ಹುಸಿಯಾಯಿತು. ಮಧ್ಯ ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಹರಪ್ಪಾ ನಾಗರೀಕತೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಮುದ್ರೆಗಳು, ಆಗ್ನೇಯ ಏಷ್ಯಾದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಅಂಶಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿರುವುದು ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ನೌಕಾಯಾನ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಸುಳ್ಳಾಗಿಸಿದೆ. ಹರಪ್ಪಾ ಕಾಲದಿಂದ 15ನೆ ಶತಮಾನದವರೆಗೆ ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ನೆಲೆಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ವಸಾಹತುಗಳು ಭಾರತದ ಹೊರಗೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದವು. ಇಸ್ಲಾಂ ಆಗಮನದ ನಂತರ ಮಧ್ಯ ಏಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯ ಏಷ್ಯಾಗಳಲ್ಲಿನ ವಸಾಹತುಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜಮನೆತನಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾದರೂ ಅಲ್ಲಿನ ದೇವಾಲಯಗಳು, ವಿಹಾರಗಳು,

   ಸ್ಮೃತಿ ಎಂಬ ಪದವು ತೈತ್ತರಿಯ ಆರಣ್ಯಕದಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೇ ಗೌತಮ ಸೂತ್ರ ಮತ್ತು ವಶಿಷ್ಠ ಸೂತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಮೃತಿಯು ಧರ್ಮದ ಆಧಾರವೆಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಇವುಗಳ ಉಗಮವನ್ನು ಕುರಿತಂತೆ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಹೇಳಿರುವಂತೆ ವೈದಿಕ ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಾಹಿತ್ಯವು ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ಹೊಂದಿ ವ್ಯಾಕರಣೋತ್ತರ ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವೇದೋಕ್ತವಾದ ಧರ್ಮಸ್ವರೂಪವ ನ್ನು ಅರಿಯುವುದು ಜನತೆಗೆ ಕಠಿಣವೆನಿಸಿರಬೇಕು . ಆಗ ವೇದಸಮ್ಮತವಾದ ಧರ್ಮಮಾರ್ಗ ಬೋಧಕರ ಅವಶ್ಯಕತೆಯುಂಟಾಗಿ “ ಸ್ಮೃತಿ ” ಗಳ ಉಗಮಕ್ಕೆ   ಕಾರಣವಾಯಿತು . ವೇದ ಪಾರಂಗತರಾದ ಶ್ರೀ ಮನ್ನಾದಿ ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಹೇಳುವಂತೆ “ ಶ್ರು ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ ವೇದಗಳು, ಬ್ರಾಹ್ಮಣಕಗಳು, ಅರಣ್ಯಕಗಳು ಮತ್ತು ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ಉಕ್ತವಾಗಿರುವ ಧರ್ಮರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಸ್ಮೃತಿಪ ಟಲ ಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಂಡು, ಅವುಗಳು ಜನಸಾ ಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ ಸರ ಳ ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ರಚಿಸಿದ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಯಮಗ ಳೇ ಸ್ಮೃತಿ ಗಳು ' ಎಂದಿದ್ದಾರೆ .    ಸ್ಮೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಆಚಾರ, ವ್ಯವಹಾರ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ ಎಂಬ ಮೂರು ಭಾಗಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಆಚಾರದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ವೈಯುಕ್ತಿಕ, ಕೌಟುಂಬಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನ ದಲ್ಲಿ ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾದ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಅಂದರೆ, ಮಾನವನು ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಮರಣ ದವರೆಗೆ ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾದ ಸಂಸ್ಕಾರಗಳು ವಿವರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ

        ಸುಮಾರು 2,000 ವರ್ಷಗಳಿಗೂ ಅಧಿಕ ಕಾಲ ನಿಗೂಢವಾಗಿದ್ದ ಬ್ರಾಹ್ಮಿ ಲಿಪಿಯನ್ನು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸರ್ವಸಮ್ಮತವಾಗಿ ಓದಿ ಅರ್ಥೈಸಿದವನು ಭಾರತಜ್ಞ (Indologist) ಮತ್ತು ಬಹುವಿಷಯಜ್ಞ ಎನಿಸಿದ್ದ ಜೇಮ್ಸ್ ‌ ಪ್ರಿನ್ಸೆಪ್ . ಈತ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ‌ ಪ್ರಜೆ . ಕಾಲ : 20 ಆಗಸ್ಟ್ , 1799 – 23 ಏಪ್ರಿಲ್ ‌, 1840. ಬ್ರಿಟನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿ , ಅಲ್ಲಿಯೇ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮುಗಿಸಿದ ಈತ ತನ್ನ 20 ನೆಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ (1819) ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದನು . ಮೊದಲು ಕಲ್ಕತ್ತಾ ಟಂಕಸಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಗುಣಮಟ್ಟ ಪರಿಶೀಲಕನಾಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಈತ ನಂತರ ಬನಾರಸ್ ‌ ಟಂಕಸಾಲೆಗೆ ವರ್ಗಾವನೆಗೊಂಡನು . ಅಲ್ಲಿಯೇ ಈತ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ನಂತರ ಕಲ್ಕತ್ತಾಕ್ಕೆ ಮರಳಿದನು . ಕಲ್ಕತ್ತಾದಲ್ಲಿ ಈತನ ಮೇಲಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಹೋರಸ್ ‌ ಹೇಮನ್ ‌ ವಿಲ್ಸನ್ ‌ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಬಾರತದ ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡ ಈತನು ಬನಾರಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಪ್ರಾಚೀನ ನಾಣ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆಸಕ್ತಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡನು .    1830 ರಲ್ಲಿ ಕಲ್ಕಾತ್ತಕ್ಕೆ ಮರಳಿದ ಈತನಿಗೆ ಅವನ ಮೇಲಾಧಿಕಾರಿ ವಿಲ್ಸನ್ ‌ ಕೆಲವು ನಿಗೂಢ ಬರವಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ ನಾಣ್ಯಗಳ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಲು ತಿಳಿಸಿದನು . ಆ ನಾಣ್ಯಗಳ ಮೇಲಿನ ಲಿಪಿಯು ಆತನ ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಕೆರಳಿ

   ರಾಮನನ್ನು ಮರ್ಯಾದಾ ಪುರುಷೋತ್ತಮ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ - ಆತ ಪರಿಪೂರ್ಣ ವ್ಯಕ್ತಿ . ಸತ್ಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಿ ರೂಪಕ್ಕೆ ತಂದರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆಯೋ ಹಾಗಿದ್ದ ರಾಮ . ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಅತ್ಯಂತ ಆದರ್ಶ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ - ಮೌಲ್ಯಗಳು , ನಡವಳಿಕೆ , ಸಂಬಂಧಗಳು ಮತ್ತು ಬಹುಶಃ ನೀವು ಯೋಚಿಸಬಹುದಾದ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ಆತ ಪರಿಪೂರ್ಣವಾಗಿದ್ದ . ವಾಲ್ಮೀಕಿ ರಾಮಾಯಣದ ಪ್ರಕಾರ ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀರಾಮನು ಆದರ್ಶ ನಾಯಕನ ಎಲ್ಲಾ ಉತ್ತಮ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಏಕೈಕ ವ್ಯಕ್ತಿ . ಶ್ರೀ ರಾಮನನ್ನು ಪುರುಷೋತ್ತಮನನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ 16 ಉದಾತ್ತ ಗುಣಗಳು ಕೆಳಗಿನಂತಿವೆ, ಗುಣ 1 – ಗುಣವಾನ್ / ಸೌಶೀಲ್ಯಮ್ ಶ್ರೀರಾಮನು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸಮಾನವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದನು . ಅವನು ಬೇಟೆಗಾರರ ​​ ನಾಯಕ ಗುಹ ಮತ್ತು ವಾನರ ರಾಜ ಸುಗ್ರೀವನನ್ನು ತನ್ನ ಸಹೋದರರನ್ನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದನು . ಭಗವಾನ್ ಹನುಮಂತನನ್ನು ತನ್ನ ಕಟ್ಟಾ ಭಕ್ತನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದನು . ವಿಭೀಷಣನು ರಾವಣನ ಸಹೋದರನಾಗಿದ್ದನು ಮತ್ತು ಅವನ ಅನುಯಾಯಿಗಳ ಅಸಮ್ಮತಿಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ರಾಮನು ಅವನನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡನು . ಗುಣ 2 - ವೀರ್ಯವಾನ್ : ಸಮರ್ಥನೆ ವೀರ್ಯವಾನ್ ಎಂದರೆ ಬಲಶಾಲಿ ಅಥವಾ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ಎಂದರ್ಥ . ರಾಮನು ಉಗ್ರ ಯೋಧ ಮತ್ತು ಅಸಾಮಾನ್ಯ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದನು . ಆದಾಗ್ಯೂ