ಇತಿಹಾಸದ ಹಿಮದಲ್ಲಿ

(Meaning and Scope of Privatisation)     ಪೀಠಿಕೆ: ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಸರಕಾರವು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಥಮ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯ ನೀಡಿ ಖಾಸಗಿ ವಲಯಕ್ಕೆ ದ್ವಿತೀಯ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯವನ್ನು ನೀಡಿ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ತನ್ಮೂಲಕ ಆರ್ಥಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತಾನು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿನ ಅರಿವು ಉಂಟಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅದು ಈಗ ಖಾಸಗಿ ವಲಯಕ್ಕೆ ಹಿಂದೆ ಎಂದೂ ಇಲ್ಲದಂಥ ಉತ್ತೇಜನವನ್ನು ನೀಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಆರನೇ ಪಂಚವಾರ್ಷಿಕ ಯೋಜನೆಯಿಂದಲೇ ಇದು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಅದೇ ವೇಳೆಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯವು ರೋಗಗ್ರಸ್ತವಾಗುತ್ತಿರುವ ಬಗೆಗೆ ಹಾಗೂ ಅದು ಬಿಳಿ ಆನೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಬಗೆಗೆ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಮನವರಿಕೆಯಾಯಿತು. ಹೀಗಾಗಿ ಅದು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಶೇರುಗಳನ್ನು ಖಾಸಗಿಯವರಿಗೂ ಹಾಗೂ ಹಣಕಾಸಿನ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೂ ವರ್ಗಾಯಿಸಲು ಕ್ರಮಕೈಕೊಂಡಿದೆ ಮತ್ತು ಖಾಸಗಿ ವಲಯದ ಮೇಲಿನ ಅನೇಕ ನಿರ್ಬಂಧಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲು ಹಾಗೂ ಅದು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲು ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂತಹ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತಿದೆ.  ‘ಖಾಸಗೀಕರಣ’ ಎಂಬ ಪದಕ್ಕೆ ಹಲವಾರು ಅರ್ಥ ವಿವರಣೆಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಸಂಕುಚಿತ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ‘ಖಾಸಗೀಕರಣ’ವೆಂದರೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ (ಅಥವಾ ಸರಕಾರಿ) ಒಡೆತನದ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಖಾಸಗಿ ಒಡೆತನಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸುವುದು ಅಂದರೆ ಸರಕಾರಿ ಒಡೆತನಕ್ಕೆ ಬದಲು ಖಾಸಗಿ ಒಡೆತನವನ್ನು ಸೇರಿಸುವುದು

ಪೀಠಿಕೆ:- ಭಾರತೀಯ ನಾಗರೀಕ ಕಾನೂನುಗಳ ಕ್ರೋಢೀಕರಣದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು 1832 ರಷ್ಟು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಕಾನೂನು ಆಯೋಗವನ್ನು ಲಾರ್ಡ್‌ ಮೆಕಾಲೆ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು. 22 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ನೂತನ ಕ್ರೋಢೀಕೃತ ಕಾನೂನುಗಳು ಜಾರಿಗೆ ಬಂದವು. ಆದರೆ, ಭಾರತೀಯ ಮಹಿಳೆಯು ತಲಾ-ತಲಾಂತರದಿಂದಲೂ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ರೂಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕಾನೂನುಗಳಿಂದಾಗಿ ನಿರಂತರ ಶೋಷಣೆಗೊಳಗಾಗಿದ್ದು, ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ಅವಳಿಗೆ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಕಾನೂನುಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಪಾಡು ಮಾಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯು ಕಂಡುಬಂದಿತು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ 1937ರಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದ ಹಿಂದೂ ಮಹಿಳೆಯರ ಆಸ್ತಿ ಹಕ್ಕಿನ ಕಾನೂನು   ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ಹಿಂದೂ ವಿಧವೆಯರಿಗೆ ಅವಳ ಗಂಡನ ಆಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ನೀಡಿತು.   ಅರ್ಥ ಮತ್ತು ವಿವರನೆ: ದೇಶದ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಅನ್ವಯವಾಗುವ ಒಂದೇ ಬಗೆಯ ಕಾನೂನನ್ನು ಏಕರೂಪದ ನಾಗರೀಕ ಸಂಹಿತೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ದೇಶ ಹಾಗೂ ಒಂದೇ ಕಾನೂನು ಎಂಬುದು ಈ ಸಂಹಿತೆಯ ಸ್ವರೂಪವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ   ದೇಶದ ಪ್ರಜೆಗಳು ಯಾವುದೇ ಜನಾಂಗ, ಧರ್ಮ, ಲಿಂಗ, ಭಾಷೆಗೆ ಸೇರಿರಲಿ ತಾರತಮ್ಯವಿಲ್ಲದೇ ಎಲ್ಲರೂ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುವ ಏಕರೂಪದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾನೂನಿಗೆ ಒಳಪಡುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬನ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನೂ ಒಂದೇ ಬಗೆಯ ಕಾನೂನಿನಡಿ ಪಾಲಿಸುವುದ

ಸೂಚನೆ: ಕೆಳಗಿನ ವಿವರಗಳನ್ನು ಶ್ರೀ. ಕೆ.ಡಿ. ಬಸವ ಅವರ ಭಾರತದ ಆರ್ಥಿಕಾಭಿವೃದ್ಧಿ ಎಂಬ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕದಿಂದ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ, ಸಂಕಲಿಸಿ ಇಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ತಿಗಳ ಅನುಕೂಲಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರವೇ ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಪೀಠಿಕೆ: ನಮ್ಮ ದೇಶವು 1947 ರಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾದ ನಂತರ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ 1951 ರಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿದನಂತರ, ಸರಕಾರವು ದೇಶದ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಪುನರಚನೆಗಾಗಿ ಮತ್ತು ತ್ವರಿತ ಔದ್ಯಮಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗಾಗಿ ಅನೇಕ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಕೊಂಡಿತು. ಆದರೆ 40 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರವೂ ಆರ್ಥಿಕ ಯೋಜನೆಯ ಮೂಲಕ, ಈ ದಿಶೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ಇಷ್ಟು ಮಂದಗತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿರುವದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿರುವ, ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿದ ಮೂಲಭೂತ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವುದು ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಾವಶ್ಯಕವಾಯಿತು. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವದ ಕಾರಣಗಳು ಯಾವುವೆಂದರೆ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಿತಿಮೀರಿದ ಮೇಲ್‌ವೆಚ್ಚಗಳು ಅಂದರೆ ಮಿತಿಮೀರಿದ ಆಡಳಿತ ವೆಚ್ಚ, ವ್ಯವಸ್ಥಾಪನೆಯ ವೆಚ್ಚ ಮತ್ತು ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆಯ ವೆಚ್ಚ, ವ್ಯವಸ್ಥಾಪನೆಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿದ ಅದಕ್ಷತೆ, ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ಅಥವಾ ಶೂನ್ಯ ಪ್ರತಿಫಲ, ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರತಿಫಲವಿಲ್ಲದ ಬೃಹತ್ ಪ್ರಮಾಣದ ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಿಕೆ, ನಿರಾಶಾದಾಯಕವಾದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ, ಅತ್ಯಧಿಕ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಧೈರ್ಯಗೆಡಿಸುವ ಬಂಡವಾಳ-ಉತ್ಪತ್ತಿಯ ಪ್ರಮಾಣ